تقدیم به یگانه مروارید صدف وجودم

من کوچ خواهم کرد
تا رفیع ترین قله ی خورشید
تا سپیدترین جاده ی امید
تا عمیق ترین لحظه های نیایش
انجا که دیوارها فاصله نیندازند
و کوچه ها نشان از غربت در دل نداشته باشند
انجا که اسمانش ابی است
شبهایش مهتابی است
و عشق بیداری ست
انجا که دوستی ابدی است
و زندگی پر زمعنی است
جایی که در ان روی گلبرگ
سرخ گونه ی دلم جای پای باران خالی ست